Wyposażenie pracowników w ubrania robocze, to bardzo istotny element działań pracodawców w zakresie respektowania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz Kodeksu pracy. Czym różni się odzież robocza od ochronnej - gdyż wielu użytkowników traktuje te pojęcia zamiennie, co jest błędem - jak dobrać odpowiednią odzież roboczą do warunków pracy - na te oraz inne ważne pytania znajdziecie odpowiedź w poniższym tekście!
Zadaniami odzieży roboczej jest ochrona zdrowia i życia pracownika, ale również zabezpieczenie przed zniszczeniem jego własnego ubrania wierzchniego. Do odzieży roboczej zaliczymy więc: bluzy, koszule, ocieplacze, bezrękawniki, polary, kurtki, softshelle, spodnie czy czapki. Z kolei odzież ochronna jest zabezpieczeniem przed zagrożeniami przed czynnikami środowiska, w których pracownik wykonuje swoje obowiązki. Wymienić wśród nich możemy hełmy, okulary, maski przeciwpyłowe czy rękawice termoodporne. Dzięki nim podwładny jest chroniony przed wpływem chemikaliów, czynników biologicznych lub zagrożeń mechanicznych.
Zgodnie z artykułem 237. Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi odzież i obuwie robocze, które spełnia wymagania określone w Polskich Normach, jeśli prywatne ubranie może się zniszczyć lub znacznie zabrudzić, a także ze względu na wymagania sanitarne, technologiczne oraz bezpieczeństwa i higieny pracy. Z kolei jeśli pracownik chce używać własnej odzieży i obuwia roboczego, pracodawca wypłaca mu ekwiwalent pieniężny w wysokości aktualnej ceny.
Dyrektywa 89/686/EWG o wymogach bezpieczeństwa i zdrowia pracowników podzieliła odzież roboczą na trzy kategorie bezpieczeństwa, które określają poziom ryzyka, na jakie narażone może być pracownik podczas wykonywania swoich obowiązków.
Zabezpiecza ona przed najmniejszymi zagrożeniami. Zaliczamy do nich ubrania wykonane z materiałów ochronnych, pyłochłonnych czy chroniące przed kwasami. Jest to odzież niepalna lub trudnopalna. Jej zadaniem jest chronić przed czynnikami atmosferycznymi (deszcz, zimno), a także zagrożeniami związanymi z wysoką temperaturą oraz nieszkodliwymi dla człowieka zabrudzeniami i powierzchniowymi uszkodzeniami mechanicznymi.
Do niej zalicza się odzież, która nie jest środkiem ochrony przed minimalnym zagrożeniem (kategoria I), ani przed zagrożeniem życia lub zdrowia (kategoria III). Wymienić w niej można odzież dla spawaczy, dla drogowców czy pracowników narażonych na kontakt z silnymi chemikaliami. Ubrań tych nie można również przeciąć.
Odzież oznaczona tą kategorią przeznaczona jest, dzięki swojej złożonej konstrukcji, do ochrony życia i zdrowia pracownika. Wśród nich wymienić należy specjalistyczne kombinezony przeciwchemiczne, odzież chroniącą przed promieniowaniem, przed wysokimi i niskimi temperaturami wahającymi się od -50 stopni do 100 stopni Celsjusza, a także ubrania przeznaczone do pracy pod wysokim napięciem prądu.
Materiały zależne są od zawodu i charakteru pracy. Ubrania górnicze muszą być wytrzymałe na przetarcia, brud, a jednocześnie wykonane z takich materiałów, które zapewnią swobodę ruchów oraz cyrkulację powietrza. Rękawice noszone przez pracujących pod ziemią mogą być z kolei skórzane, tkaninowe lub mieszane z obu tych surowców. Natomiast elektryk nie może ubrać standardowego ubrania roboczego, ponieważ może ono łatwo zapalić się podczas spięcia. Wymaga się, aby wykonano je z materiałów opisanych w normach, a dodatkowo rękawice i buty nie mogą przewodzić prądu.
Odzież robocza przyda się także ekipom naprawiającym drogi. Jak ją wybrać? Sprawdź w kolejnym artykule: Odzież ochronna dla drogowców. Jakie ubrania wybrać?
